چندی پیش با یکی از دوستان، که نامزد انتخابات مجلس شده، در حین صرف غذا صحبت می کردم تا ضمن آگاهی از برنامه های انتخاباتیش پیشنهاداتی رو بهش ارائه کنم. بعد از گفتگوی مفصلی که با هم داشتیم حرف به اینجا رسید که من به او گفتم ان شا الله بعد از انتخابات همین روحیه سادگی و بی آلایش بودن رو حفظ کنی و اسیر تجملات و اشرافیت نشی. در پاسخ به من گفت اتفاقا مردم عقلشون به چشمشونه و میگن نماینده ای که نتونه خودش در رفاه کامل باشه نمی تونه برای مردمش رفاه فراهم کنه!!!
به نظر شما استدلال این نامزد درسته؟؟ چرا؟؟
